Өйдә утыру татар язучыларына эшләү өчен уңайлы вакытмы, алар ябулы шартларда эшли алалармы? Язучыларыбызга шалтыратып, хәлләрен белештек. Төрлесе төрле уйда.
Язучылар карантиннан чыккач, әдәбият үсеш кичерерме, ул әдәбият кирәк булырмы — анысын киләчәк күрсәтер.
Татарстанның халык язучысы Рабит Батулла: «Мин эшсез утырмыйм, ямансу да түгел. Каядыр барып йөрмәс өчен бик уңайлы сәбәп — рәхәтләнеп өйдә эшләп ятам. Мин бит инде короновируссыз да ябылуда кебек — 24 ел пенсиядә инде. Хокук сакчыларга күренмичә генә аулак урыннарда йөреп кергәлим. Әле тотканнары юк. Чыгасы урыннарым бар иде инде үзе. Бер режиссер минем 85 еллыгыма кино төшерде. Шуны карап чыгасы, монтажлау эшләрендә катнашасы идем. Соңрак булыр инде.
Татарстанның халык язучысы Марсель Галиев: «Юк-бар белән шөгыльләнәм шунда. Кайчандыр үзем тәрҗемә иткән әсәрләрне китапка туплыйм, фоторәсемнәр барлыйм. Әле миңа операциядән соң бер-ике ай өйдә ятарга кушканнар иде. Үземә генә күңелсез була дип, бөтен Җир шарын өйләренә керттем. Тизрәк чыгарасы иде инде. Күңелсез икән болай. Дөньяда кешеләр бармы икән соң ул? Сөйләшергә каләмдәшләр дә бик калмады инде. Калганнары да исәнме икән дип тә уйлап куям. „Татмедиа“ буфетындагы кофены сагындым. Мин бик компания ярата торган кеше бит, кешеләрне күрми торсам, кыен. Бик кызык бит әле — урамда эткә йөрергә ярый, кешегә ярамый. Шуңа эт булып чыгып керәм инде һава суларга. Алтмышынчы елларга кадәр авылда кешегә паспорт бирмиләр иде бит. Ә атларның паспорты була иде. Хәзер менә эткә генә ярый һава суларга, кешегә ярамый. Алай булмый бит, наным!»